Wednesday, April 2, 2008

نیک بنگر


نیک بنگر خورشید
بهر بینایی تو می تابد
و زمین
ماوای نیاز مندان است
همه حیوان
همه دندان
همه حلق
بهر بلعیدن تو هوشیارند
و تو از چراغانی ظلمت خود سر مستی
نیک بنگرجشن خوابانیدن توست
.

1 comment:

Ba in hame said...

كلام
خاموشانه
در كارِ فراموشي

كام
حلق
خشكيده از آفتاب تفتان

با اين همه باور مي‌كنم، سبزيِ خردك گياهِ كويري را
با اين همه ، در انتظار رد قلم ‌موي‍ تو بوم
بي‌تانه در انتظار است.
سال نو خجسته