همچون سگان به بوییدن رد پای پیشینیان مشغول
چون سیاره ای به تکرار مدار خویش
و بمانند ابی سرازیر هر جوی
به تصوری زلال
به نازلترین سطوح
سردر گم معنای زندگی
شاید به انتهای کوک خود نزدیک
چون عقربکهای ساعتکی کهنه بر دیوار
بی ادراک
بی ادراک
دراین اوار/.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment